Collectieve ongevallenverzekering
Kenmerken collectieve ongevallenverzekering
De collectieve ongevallenverzekering biedt de mogelijkheid om de financiële gevolgen die ontstaan door overlijden of blijvende invaliditeit als gevolg van een ongeval (gedeeltelijk) op te vangen. Standaard is de werkgever de verzekeringnemer en zijn de werknemers de verzekerden. Welke werknemers onder de dekking vallen is altijd duidelijk in de verzekeringsovereenkomst vastgelegd. Naast het vaste personeel dat op de loonlijst van de werkgever staat kunnen dat ook specifieke groepen zijn zoals bijvoorbeeld vakantiekrachten, uitzendkrachten of stagiaires.
Advies en voordeel
De adviseurs van Synck Company helpen u graag bij het inrichten van uw collectieve ongevallenverzekering. Zij zijn goed op de hoogte van alle mogelijkheden, zodat u een gedegen afweging kunt maken. Wilt u bijvoorbeeld 24-uurs dekking of functiedekking? Wie vallen er onder de dekking? Hoe hoog zijn de verzekerde bedragen? Behalve deskundig advies, biedt Synck Company ook de meest gunstige prijs-/kwaliteitverhouding. Want door doorlopend marktonderzoek is Synck Company altijd op de hoogte van de scherpste aanbiedingen.
Definitie ongeval
De algemeen aanvaarde definitie van een ongeval luidt: “Een plotselinge, ongewilde, van buiten komende, onmiddellijke gewelddadige inwerking op het lichaam van de verzekerde, welke rechtstreeks en uitsluitend oorzaak is van objectief geneeskundig vast te stellen lichamelijk letsel, dat rechtstreeks de dood of de blijvende invaliditeit tot gevolg heeft.” Op deze definitie bestaan in de praktijk uitbreidingen en uitsluitingen welke per verzekeraar kunnen verschillen.
-
Dekking
Het vaste personeel op de loonlijst wordt doorgaans verzekerd op basis van een zogenaamde 24-uurs-dekking. De betreffende werknemers zijn dan doorlopend (24 uur per dag), wereldwijd tegen ongevallen verzekerd. U kunt ook kiezen voor een functiedekking. De dekking van de verzekering is dan beperkt tot de tijd dat daadwerkelijk in opdracht van de werkgever arbeid wordt verricht, alsmede tijdens het komen en gaan van huis naar werk volgens de meest gebruikelijke weg en tijdens eventuele dienstreizen.
Deze functiedekking is in de regel van kracht voor specifieke groepen als uitzendkrachten, vakantiekrachten, stagiaires etc..
-
Verzekerde bedragen
In de meeste gevallen wordt zowel de rubriek A (= uitkering bij overlijden als gevolg van een ongeval) als rubriek B (= uitkering bij blijvende invaliditeit als gevolg van een ongeval) gesloten. Een goede voorziening in rubriek B wordt veelal belangrijker geacht dan die in rubriek A. Het bedrag voor rubriek B is daardoor vaak hoger dan het bedrag voor rubriek A.
De verzekerde bedragen kunnen op twee manieren worden uitgedrukt, namelijk op basis van een zelf gekozen factor maal het jaarsalaris of op basis van vaste bedragen.
In de verzekeringsovereenkomst wordt ook het maximaal verzekerde jaarsalaris dan wel het maximaal te verzekeren bedrag per persoon vastgelegd. Tevens wordt de maximale aansprakelijkheid per verzekerde gebeurtenis omschreven. Indien dit maximum per gebeurtenis wordt overschreden, zullen de per persoon te verlenen uitkeringen naar verhouding worden verlaagd.
-
Begunstiging
De ongevallenverzekering keert éénmalig een bedrag uit bij overlijden of blijvende invaliditeit als gevolg van een ongeval. Veelal zijn de werknemers bij blijvende invaliditeit zelf de begunstigde. Bij overlijden zijn dat de nabestaanden. Een ongevallenverzekeraar zal dan ook rechtstreeks aan de betrokken werknemer of de nabestaanden de uitkering doen.
Het is ook mogelijk een ongevallenverzekering af te sluiten waarbij de werkgever de begunstigde is, in plaats van de werknemer zelf. In dat geval wordt de uitkering aan de werkgever gedaan in plaats van aan de werknemer, waarbij de werkgever zelf beslist over de besteding van de uitkering. Het karakter van de ongevallenverzekering is dan niet zozeer arbeidsvoorwaardelijk, maar heeft meer de vorm van een compensatie voor de werkgever.
Waarom een collectieve ongevallenverzekering?
Door specifieke ontwikkelingen en relevante jurisprudentie in Nederland wordt het afdekken van het ongevalsrisico voor het personeel, door middel van een verzekering, steeds belangrijker. De belangrijkste redenen voor het afsluiten van een ongevallenverzekering zijn de volgende:
-
Aanvulling op sociale en andere verzekeringen
De Nederlandse sociale verzekeringswetgeving vormt de basisvoorziening bij ziekte, arbeidsongeschiktheid en overlijden. Maar in veel gevallen voldoen de wettelijke regelingen, als het gaat om de hoogte van de financiële tegemoetkoming, niet (meer) volledig aan de wens tot opvang van plotselinge terugval in inkomen. Hierbij gaat het om de financiële consequenties van een ongeval voor de achterblijvende gezinsleden (bijvoorbeeld studerende kinderen, hypotheek) of te treffen voorzieningen in verband met invaliditeit (aanpassing woning en dergelijke). Hoewel in veel gevallen vanuit de werkgever al een regeling bestaat op het gebied van partnerpensioen en arbeidsongeschiktheidsverzekeringen, blijkt steeds weer dat juist de éénmalige kapitaalsuitkering uit hoofde van de ongevallenverzekering een welkome aanvulling is.
-
Als eerste opvang bij werkgeversaansprakelijkheid
Een zeer belangrijke reden voor het sluiten van een collectieve ongevallenverzekering voor het personeel is het gegeven dat het aantal aansprakelijkheidsclaims van werknemers jegens de werkgever de afgelopen jaren sterk is toegenomen. De aansprakelijkheid van de werkgever voor incidenten met of door werknemers, binnen en buiten kantoortijden, is steeds vaker inzet van een juridische strijd.
In dit kader kan worden gesteld dat de zorgplicht van de werkgever niet alleen betrekking heeft op de inrichting van een veilige werkomgeving, maar ook op veilige gereedschappen en voertuigen en goede opleidingen en werkinstructies (artikel 7:658 BW). De werkgever moet hierbij kunnen aantonen dat aan deze zorgplicht is voldaan.
-
Goed werkgeverschap
In recente jurisprudentie heeft de Hoge Raad besloten dat de werkgever bovendien ‘aansprakelijk’ kan zijn op grond van ‘goed werkgeverschap’ (of het ontbreken daarvan) op grond van Artikel 7:611 BW. De werknemer begeeft zich namelijk op verzoek van de werkgever in het verkeer en het verkeer brengt meer dan normale risico’s met zich mee. Daarom heeft de Hoge Raad bepaald dat de werkgever op grond van redelijkheid en billijkheid verplicht is zorg te dragen voor een adequate verzekering dan wel verplicht is de werknemer in de gelegenheid te stellen een adequate verzekering zelf aan te gaan.
Doet de werkgever dat niet, dan is daarmee deze op grond van Artikel 7:611 BW aansprakelijkheid voor de geleden schade. Er is echter wel een beperking ten aanzien van de aansprakelijkheid van de werkgever. Deze is namelijk alleen aansprakelijk voor verkeersschade die de werknemer tijdens werktijd heeft opgelopen. Woon-/werkverkeer wordt bijvoorbeeld door de Hoge Raad (vooralsnog) niet gezien als werktijd, tenzij de werknemer op uitdrukkelijk verzoek van de werkgever collega’s meeneemt naar het werk.
Onderstaand geven wij een tweetal voorbeelden van jurisprudentie, waarbij de rechter de relatie heeft gelegd tussen een arbeidsongeval, de zorgplicht en de aansprakelijkheid.
Casussen
Casus 1
De aansprakelijkheid van de werkgever geldt ook voor gezelligheidsevenementen. Tijdens een jaarlijks kantooruitje van een accountantskantoor stond een ballonvaart op het programma. Bij de landing raakt één van de werkneemsters gewond. Zij wordt hierdoor gedeeltelijk arbeidsongeschikt. De werknemer verhaalt de hierdoor geleden schade succesvol op haar werkgever. Volgens de rechtbank was er voldoende samenhang tussen het ontstane letsel en de werkgever. Het kantoor had de ballonvaart georganiseerd en de werkgever verwacht van de werknemers dat zij normaal gesproken ook deelnemen aan dergelijke evenementen. Daarom is de werkgever aansprakelijk in de gevallen dat het fout loopt.
Casus 2 (Arena Arrest)
Het ging in deze zaak om het volgende. Vier bouwvakkers reden dagelijks met een bestelbusje van het bedrijf op en neer naar hun werk in de Amsterdam Arena. De vier reden om toerbeurt. Een van hen maakte op de snelweg een stuurfout waardoor het busje over de kop sloeg en alle inzittenden gewond raakten. De autoverzekeringspolis vergoedde de schade van de inzittenden, maar niet die van de chauffeur, omdat de bestuurder als veroorzaker van het ongeval niet was meeverzekerd op de autopolis. De werknemer trachtte toen de schade via de werkgever te verhalen.
De Hoge Raad oordeelde dat het redelijk en billijk is dat de schade van de chauffeur wel werd vergoed, want de bestuurder was immers verplicht om met het busje te rijden en om bij toerbeurt te rijden. Bovendien was er sprake van een geringe fout, die iedereen had kunnen maken en vond de Hoge Raad het niet redelijk dat de bestuurder als enige zijn schade niet vergoed zou krijgen. De letselschade van de werknemer werd dus op grond van art. 7:611 BW vergoed.
Ook in dit arrest is gesproken over ‘goed werkgeverschap en zorgplicht van de werkgever’. Een adequate verzekeringsdekking voor het ongevalsrisico zou, aldus de rechter, hier een verschil hebben gemaakt.
